Runatolia 2018 Macerası

     Geçen sene Runatolia 2017 Macerası yazımda hikâyemi anlatmıştım. Çok hızlı geçti zaman ve Runatolia 2018’de de yarı maraton mesafesini nasıl bitirdiğimi bu sefer kısaca anlatmaya çalışacağım…

     2017’de acılar içinde bitirdiğim için bu sene antrenmanlı şekilde katılmak istiyordum aslında yarışa. Fakat finaller, crossfit antrenmanları ve tembelliğim olsun ki en büyük sebep tabii ki tembelliğimdir yine antrenmansız katıldım. Aslına bakılırsa son üç ay içerisinde biraz antrenman yapmaya başlamıştım fakat iki ay gibi bir süre kaldığında hafif bir sakatlık geçirdiğim için ara verdim. Bunun en başlıca sebepleri arasında koşuya çok fazla hızlı başlamam ve bir yandan crossfit yaparken doubleunder(ipi atlarken iki kez geçirme) için saatlerce uğraşmamdan dolayı sağ ayak bileğimden küçük bir rahatsızlık yaşamam var. Şunu da söylemeliyim en azından emeklerim boşa gitmedi 3 günde öğrendim doubleunder yapmayı tamamen. J  Neyse gelelim yarışa, bu sene geçen seneye oranla daha iyi bir ayakkabı aldım kendime. İlk uzun koşumda anladığım üzere koşu sırasında ayakkabı çok şeyi değiştirebiliyor. Sadece bununla kalmayıp çift çorap giydim, geçen sefer olduğu gibi sup toplamaması için ayaklarımın ve tavsiye ederim çok işime yaradı. Bu yıl yarışa zamanında giderek rahatça ısındım ve başlangıç yerimi aldım, geçen sene ki gibi uyuyakalmadan. Yarışı çok uzun anlatmak istemiyorum, ortalama beş aydır crossfit yaptığım için 13.km’ye kadar oldukça rahat geldim. O noktadan itibaren baldırlarım hafiften sinyal vermeye başladı fakat hızımı biraz düşürüp devam ettim. 16.km’de bandonun ve güzel Antalya halkının verdiği gaz ile 19.km’ye kadar beklediğimden iyi şekilde ulaştım fakat her şey o an başladı diyebilirim. Sağ bacağımın üstünde öyle bir acı başladı ki adım atamıyorum. Yürümeye başladım fakat içimde enerji var henüz bir yandan da her koşmaya başladığımda bacağımdaki acı inanılmaz artıyor. Son istasyonu görünce son 1.5km kalmış diyerek zorluyorum kendimi biraz. Bu sene bitiş noktası güzel yerde parkın içine dalmıyoruz geçen sene olduğu gibi. Ne kadar enerjim varsa kullanarak bitiş noktasına doğru depar atıyorum. Zaten o kadar insanın ve müziğin verdiği coşkuyla acı falan hissettirmiyor kendisini. Madalyamı veren kıza teşekkür edecek halim bile kalmadan çimlere kardeşimin yanına atıyorum kendimi.

     Bunu yazma amacım tamamen bencilliğimden kaynaklanıyor. Bir sonraki sene yarış zamanı geldiğinde yazımı okuyup neler yaşadığımı hatırlıyorum. Üstelik bu sene geçen seneye göre skorumu 17 dakika 7 saniye geliştirdim. Gelecek sene kendimi sakatlamak gibi bir hata yapmaz isem daha da fazla geliştirebileceğimi düşünüyorum. İyi antrenman yapabilirsem gelecek sene sadece Runatolia değil başka yarışlara da katılabilirim belki.